Jedwab w modzie, od wieków cieszy się wielkim szacunkiem. Historia jedwabiu, odkrytego po raz pierwszy tysiące lat temu w starożytnych Chinach, to historia utkana z tajemnic związanych z próbą zmonopolizowania tej delikatnej tkaniny.

Legenda o jedwabiu

Legenda głosi, że jedwab został po raz pierwszy odkryty przez lady Hsi Ling Shih około 3000 r. p.n.e. w Chinach. Najnowsze badania archeologiczne sugerują jednak, że obecność jedwabiu w społeczeństwie jest jeszcze starsza, a pierwotne odkrycie tkaniny dokonane nad rzeką Jangcy miało miejsce już 7000 lat p.n.e.

Chiny początkowo starały się utrzymać produkcję jedwabiu w tajemnicy, mając nadzieję, że handel tym szlachetnym towarem przyniesie im wielkie bogactwo. To starożytne społeczeństwo wiedziało, że najlepszy jedwab uzyskuje się, karmiąc jedwabniki bardzo specyficzną dietą, składającą się z liści morwy. W połączeniu z tą wiedzą i rozwojem hodowli jedwabników (proces znany jako sericultura), Chiny skutecznie utrzymywały monopol na jedwab przez prawie 3000 lat.

Jedwabny Szlak, którym jedwab i inne egzotyczne towary docierały do sąsiednich krajów, zdominowany był przez popyt na chiński jedwab, co spełniło życzenie Chin – gospodarka imperium rozkwitła dzięki zyskom z handlu jedwabiem.

Jak głosi legenda, Lady Hsi Ling Shih po raz pierwszy odkryła jedwab i jego lśniące nici, gdy kokon jedwabnika wpadł do jej filiżanki z herbatą. Po rozpakowaniu kokon ujawnił pojedynczą nić jedwabiu, co zainspirowało cesarzową do rozwoju hodowli jedwabników, a w końcu do stworzenia krosna i kołowrotka.

W końcu jedwab znalazł stałe miejsce w szafach rodzin królewskich na całym starożytnym Wschodzie, ale wkrótce popyt na jedwab gwałtownie wzrósł, a tajemnica wyszła na jaw. W II wieku p.n.e. Indie uprawiały już własny jedwab, który zapełniał szafy perskiego imperium.

Ponieważ popyt na jedwab stale rósł, władcy spoza Chin chcieli mieć swój udział w tym bogactwie, co zmotywowało ich do znalezienia kreatywnych sposobów na przemycenie jedwabników do swoich krajów. W 440 r. n.e. chińska księżniczka ukryła jaja jedwabników w swoim misternym stroiku do włosów, aby podzielić się nimi ze swoim królewskim chłopakiem z Iranu – w ten sposób podarowała Iranowi uprawę jedwabiu. Później, około 550 r. n.e., dwóch mnichów zostało przekonanych do ukrycia jedwabników w swoich bambusowych laskach, co zapoczątkowało pierwsze praktyki hodowli jedwabników w Turcji.

Jedwab na przestrzeni dziejów

Imperia na przestrzeni wieków miały swoje własne sposoby noszenia tej pięknej tkaniny. Od szerokich, czerwonych, jedwabnych szat królestw koreańskich z 632 roku po Indirę Devi, indyjską księżniczkę, która pod koniec XIX wieku zapoczątkowała trend noszenia jedwabnych, szyfonowych sari – jedwab był wybierany przez tysiąclecia, częściowo ze względu na sposób, w jaki z wdziękiem dopasowuje się do kształtu ciała.

Być może najbardziej godną uwagi orędowniczką jedwabiu w czasach współczesnych była amerykańska aktorka Grace Kelly. Gdy w 1956 roku poślubiła księcia Rainiera III i została księżniczką Monako, przeżyła prawdziwą bajkę. Jej sposób na wyrażenie swojego zdania za pomocą jedwabiu stał się modny, gdy postanowiła w elegancki sposób wyleczyć złamaną rękę, używając jedwabnej chusty z nadrukiem jako temblaka.

Choć większość trendów w modzie zmienia się i zanika z biegiem czasu, jedwab pozostał popularnym materiałem na przestrzeni lat i jest chyba najbardziej znany ze swojego mieniącego się połysku. Jedwab jest niewiarygodnie chłodny, gdy nosi się go latem, a ciepły i izolujący zimą. Niezależnie od tego, czy wolisz nosić płaszcz z jedwabną podszewką, czy lejącą się jedwabną sukienkę, załóż ubranie z jedwabiu, aby podkreślić swój styl i poznać materiał, który był kochany przez wieki.